جامعه دینی، غم زده و ناشاد نیست

حسین فرختار، معاون فرهنگی جهاددانشگاهی استان گیلان در گفت وگو با ایکنا از گیلان، با اشاره به جایگاه شادی در جامعه، اظهار کرد: شادی و شادمانی باعث ارتقای زندگانی انسان شده و تحرک، پویایی و نشاط را در جامعه به وجود می آورد؛ لذا دلایل ناشادی مردم باید از دو دیدگاه ساختاری(محیطی) و روان شناختی(انسانی) مورد بررسی قرار گیرد.

وی با بیان اینکه فاصله میان موقعیت بالقوه و موقعیت بالفعل برای انسان ناشادی ایجاد می کند، افزود: انسان ها خودشان را با دیگران مقایسه می کنند لذا نابرابری های موجود در سطوح مختلف اجتماعی و فرصت های نامشروع باعث می شود که رضایتمندی نداشته باشند و در نهایت شاد نخواهند بود.

این مسئول فرهنگی، اراده افراد برای شاد بودن را نسبی دانست و تصریح کرد: انسان در طول زندگی با مجموعه ای از حالات، هیجانات، احساسات، عواطف، باورها و اعتقادات مواجه است که این تغییرات روانی در شکل گیری شخصیت انسان و شاد بودن و نبودن او تاثیر دارد.

شادی واقعی از دیدگاه یک فرد با ایمان

فرختار، با اشاره به رابطه مستقیم توسعه یافتگی با شادی و تاثیر اقلیم و آب و هوا بر شکل گیری تمدن و پیشرفت، ادامه داد: کسانی که از حقوق اولیه برخوردار نباشند، چندان انگیزه ای برای شادی ندارند.

وی به بررسی دیدگاه اسلام درباره شادی پرداخت و خاطرنشان کرد: شادی و نشاط به عنوان یکی از نیازهای روحی و جسمی انسان همواره مورد توجه قرآن بوده است. البته برخی شادی های سطحی و ظاهری که ناشی از رفتارهای غیرمنطقی و غیر اخلاقی است مورد پذیرش اسلام نیست.

معاون فرهنگی جهاددانشگاهی گیلان اضافه کرد: بسیاری از شادی ها در سایه ارتباطات اجتماعی به دست می آیند که اسلام نه تنها مخالفتی با آنها ندارد بلکه به آن سفارش می کند، اما شادی واقعی از دیدگاه یک فرد با ایمان زمانی متصور است که او را یک گام به خدایش نزدیکتر کند.

وی جامعه دینی را یک جامعه غم زده و ناشاد ندانست و گفت: اسلام مومنان زیرک و باهوش را افرادی می‌داند که حتی در صورت اندوهناک بودن نیز با گشاده رویی و چهره‌ای متبسم با دیگران برخورد کرده و از این راه انرژی مثبت و شادی آفرین را به جامعه تزریق می کنند.

انسان های سالم و با ایمان بدون ترس و اندوه هستند

فرختار، با تصریح بر اینکه شادی نباید انسان را از خدا دور کند، یادآور شد: از دیدگاه اسلام شادی و غم باید متعادل باشد و نه شادی افراطی و بدون دليل پسنديده بوده و نه ماتم زدگی و غم و اندوه مداوم لذا غم هایی که انسان را از یاد خدا باز دارد، نیز مذموم است.

عضو هیئت علمی جهاددانشگاهی گیلان، برخی از غم ها را به مثابه تعظیم شعائر دینی دانست و تاکید کرد: عزاداری برای اهل بیت(ع) به ویژه امام حسین(ع) یکی از مصادیق غم در جامعه ماست، اما باید توجه داشته باشیم که براساس روایات متعدد، گریه برای مصائب و مظلومیت اهل بیت(ع) پاداش فراوان دارد که در نهایت موجب شادی و ابتهاج دنیوی و اخروی خواهد شد.

وی با بیان اینکه نباید شادی را در مصادیق شادی از جمله جشن ها و آهنگ ها و پوشیدنی ها و... جستجو کنیم، گفت: گاهی قطرات اشک چنان آرامش روحی و طراوت باطنی به انسان می بخشد و مشکلات ما را ناچیز جلوه گر می سازد، که هیچ مجلس جشنی چنین تاثیری نخواهد داشت. در واقع انسان های سالم و با ایمان بدون هیچ ترس و نه اندوهی به فعالیت و تلاش مشغول هستند.

انتهای پیام